MadBlog

3 sene önce, sabah saat 05:00 suları... Ani gelen bir sancıdan sonra (1 gün önceki kontrolde tık yoktu) hızlıca hastaneye gittik. Adına daha evlenmeden karar verdiğimiz, aslında huysuzluğunun sinyallerini o günden veren ( ) Güneş bebek gelmek üzereydi. 

 Kolay olmadı tabii ki hiçbirşey. Dedim ya, sinyalleri o günden vermiş aslında Bizi epeyce uğraştırdıktan, kafasını olur olmaz yerlere sokmaya çalışıp kalbini yavaşlatıp bizi iyice panikleten bir doğum sürecinden sonra Güneş ellerimizde idi.

Evet bebekleri severdim, ama bu farklıydı. Benim oğlumdu

2 ay 10 günlükken ayrılmak zorunda kaldık. 6 ay Kanada'da kaldıktan sonra döndüğümde büyümüş ve bana tepkiler veren bir bebek vardı karşımda. İlk gece aramızda yatarken beni yabancıladığının farkındaydım. 3. gün İzmir'de gece uyandı. Önce bana, sonra annesine baktı. Sonra tekrar bana döndü Gülümsedi ve uyudu. O anda ilişkiyi kurmuştuk.

4 aylıkken baba demeye başlamıştı, ancak tabii "baba" sözcüğü ile beni ilişkilendirmesi kolay olmadı. E tabii 6 ay daha geç gelsem "Devrim Amca" deme riski de yok değildi 1,5 yaşına doğru ben daha çok bakmaya başladım. Beraber uyanıyor, beraber kahvaltı yapıyor, beraber oynuyor, beraber eğleniyor, beraber geziyorduk. Çalışmak zorunda olduğum anlar dışında hep beraberdik ve yatağında elimi tutmadan uyumayan bir bebeğim vardı artık. Bana ilk kez anlamlı anlamlı "baba" dediği günleri anımsıyorum, inanılmaz bir mutluluktu.

Babamla  Güneş'i beraberce kucağımıza aldığımız anı da unutamıyorum. "Oğlumun oğlu" diye sevmişti canım babam Güneş'imi.

 Hayatımın hep tam ortasında durdu. Beni hep gözlemledi. Bunu şimdi şimdi daha iyi anlıyorum. Araba kullanırken rahatça hareketleri, tuvalet eğitiminde, diş fırçalamasında hareketleri hiç garipsememesi sadece birkaç örnek. Beni kızdırmak için Cimbom yerine "cincon" ,ve ardından "hadi gıdıklasana baba" deyip aslında canının oyun istediğini söylemesi, "uyumayalım, sabaha kadar oturalım" sözleri ile oğlum olduğunu kanıtlaması gibi şeyler her zaman hayatımda eğlence kaynağı oldu.

Ben Command Prompt'da çalışırken çalışma odamda klipler seyreder, 1,5 yaşında İngilizce şarkılar söyler, sonra Tom ve Jerry seyredip uykuya dalardık.

O günler artık geride kaldı tabii. Markafoni'ye başlamamı hala kabullenebilmiş değil tam olarak. Hele hele ilk günler çok garipsemişti, şimdi iyi kötü birazcık alışmış durumda.

Tabii bunlar benim gözümle olanlar. Annesi de eminim ki kendi gözüyle çok daha güzel şeyler yazar.

Neyse, evet 3 sene önce bugün, 13:25'de dünyalar güzeli bebeğim doğdu. Güneş Deniz koyduk adını. Deniz Gezmiş'in Deniz'i... Yolun ve bahtın açık olsun canım oğlum. Doğum günün kutlu olsun. Akşam yanındayım, bekle...